Beschouwing / Ultraliteratuur van Jean-Philippe Toussaint

De toekenning van een Franse literaire prijs is in Ne­der­land allang geen belangwekkende gebeurtenis meer. De Prix Goncourt ‘doet’ nog het meest in de (geschreven) media, en dat is al niet veel. Als de Prix Femina, de Prix Médicis, de Grand Prix de l’Académie française of de Prix Décembre al een eenregelige vermelding krijgt, mag hier onze driekleur uit. Om maar te zwijgen over antiprijzen als de Prix Interallié of de Prix Renaudot, in eigen land goed voor kolommen commentaar, maar hier geen gedrukt woord waard.

Zo bezien is een Nederlandse vertaling van een Franse roman een literair evenement van de eerste orde. En ook iets waarvoor de verantwoordelijke uitgever een erepalm verdient, want de publieke belangstelling gaat hier slechts uit naar het fenomeen Michel Houellebecq, de brave Philippe Claudel en naar vers vertaalde klassieken – dan vooral Stendhal en Balzac.

Ligt dat allemaal aan de Nederlandse pers?...