Opinie

Vlak voor zijn vertrek naar Tarin Kowt hadden we voor mijn oudste zoon een kleine goodbye party georganiseerd. Het was juli 2006 en hij behoorde tot de eerste lichting Nederlandse militairen die in Afghanistan de veiligheid moesten waarborgen en een bijdrage moesten leveren aan de wederopbouw van het gehavende land. Hij had er veel zin in. Een van zijn overwegingen om het leger in te gaan, waren juist de internationale vredesmissies. Jaren van opleiding aan de KMA, oefeningen in Duitsland en Oostenrijk en opgepot kazerneleven hadden hem hierop voorbereid. Hij was er klaar voor zoals dat heet. Maar was hij het ook werkelijk?

Hij liep glimlachend en ook gespannen rond. Hij nam cadeautjes in ontvangst, een Moleskin-boekje om aantekeningen in te maken, een album met foto’s van zichzelf en zijn familie. Het was verbazingwekkend te zien hoe het magere jongetje van toen een beer van vijfentwintig jaar was geworden. Als kind had hij zich vaak zorgen gemaakt dat hij later, als hij...