Interview / Naema Tahir

Zomaar een dag bij een sterk verwesterd Pakistaans migrantengezin thuis. Moeder draagt een minirok en een plakkaat make-up op haar gezicht, vader hangt voor de televisie in een gestreepte badjas. Dan loopt er een skinhead langs het huis die een baksteen door de ruit gooit. Paki go home, staat er op. ‘Oh, that’s not for us,’ zegt de moeder. Haar man haalt zijn schouders op en zapt verder.

‘Ken je dat grapje?’ vraagt Naema Tahir met twinkelende ogen. ‘Het is een sketch op de Britse televisie. De boodschap: als je jezelf dwingt om een keuze te maken uit de verschillende identiteiten die je als migrant in je hebt, word je een karikatuur, kitsch. Of je je nou stort op je Pakistaanse wortels of de westerse cultuur van het land waarin je leeft.’

Schrijfster Naema Tahir (37) kan het weten. Ze migreerde zeven keer, woonde achtereenvolgens in Slough, Etten-Leur, Faisalabad, Leiden, Lagos, Straatsburg en Den Haag. Het bracht een hoop onzekerheden met zich...