Een oude schrik slaat me om het hart. Ik ben op bezoek bij buurvrouw/vriendin, zij heeft een diepe tuin en handen die kunnen maken wat zij voor zich zien. Dat varieert van maquettes voor huizen en ingenieuze ‘bureautafels’ tot aan de getemde natuur. Als zij een stekje plant, ziet zij al de boom, de bloem en vrucht die daar veel later van zullen komen. Het is een beetje zoals makelaars je leren om door bepaalde bouwsels ‘heen te kijken’ – die bouwsels verkeren altijd in volstrekt desolate staat. Zie de mogelijkheden, niet de ravage voor je ogen. Een gouden kans. Een Opknappertje. Mij lukt dat niet, buurvrouw moeiteloos. Het heeft met zelfvertrouwen en verbeelding te maken. Eigenlijk moet ik zeggen: met handvertrouwen en verbeelding. En dat vertrouwen in eigen handen werd bij mij niet meegeleverd.

Buurvrouw leidt mij nu over het grazige gazon naar borders waar boom, plant en struik genoeglijk coëxisteren. Dan wijst zij op een waanzinnig ogende exoot, iets met een gele bloem (in mijn...