Memoires / Jeanette Winterson

In de argeloze jaren voor ik beroepslezer werd, zette ik nooit potloodstreepjes in de kantlijn van boeken. Die tijd is voorgoed voorbij. Toch was ik verrast hoezeer ik Jeanette Wintersons Waarom gelukkig zijn als je normaal kunt zijn? tijdens het lezen toegetakeld had. Werkelijk suf gestreept.

Wintersons memoir is eigenlijk een niet-fictionele reprise van haar semi-autobiografische debuutroman uit 1985, Oranges Are Not the Only Fruit. Het nieuwe is dan ook niet het verschrikkelijke relaas van het geteisterde leven van een lesbisch meisje in een streng religieuze gemeenschap, want dat hadden we al achter de kiezen. Wat deze memoir toevoegt is: nog meer waar gebeurde gruwel uit Wintersons bestaan, erger nog dan in haar fictie. Denk je: dit kan niet akeliger, dan volgt er nog een toegift, op toegift. Alsof het al niet genoeg is dat Jeanette Winterson als baby van zes maanden ter adoptie werd afgestaan aan een kinderloos ouder echtpaar, vreugdeloze...