Het leek Mick Hume vorig jaar wel een goed idee om eens een boek te schrijven over de vrijheid van meningsuiting. Niet een hoogdravende, wollige reflectie waarover literaire types en kunstenaars instemmend zouden knikken, maar een compromisloze, vurige verdediging van ab-so-lu-te vrijheid van meningsuiting. Want dat ontbrak. Iedereen zégt immers wel voor die vrijheid te zijn, maar daarna komen de mitsen en maren. En daar wilde de 55-jarige journalist – zelf gekweld door restricties die hem ooit waren opgelegd – voor eens en altijd mee afrekenen. En toen, tijdens het schrijven, kwam de aanslag op Charlie Hebdo. Een golf van steunbetuigingen kwam op gang. Iedereen was Charlie.
Mick Hume over de vrijheid van meningsuiting