Nederland is dol op herdenkingen, ook in de media. Na Alphen en Baflo volgen weer 4 en 5 mei.

Van herdenkingen lijken wij geen genoeg te kunnen krijgen. Vorige week woensdag deed het Achtuurjournaal uitvoerig verslag van liefst twee massale plechtigheden: voor de slachtoffers van de schietpartij te Alphen aan den Rijn én voor de doodgeschoten politieman te Baflo.

Het is inmiddels een vertrouwd scenario na elke dramatische gebeurtenis. Eerst zijn er op de plaats des onheils de bloemen, de waxinelichtjes, de handgeschreven kaarten met waaroms. Daarna volgen stille tocht en/of samenkomst. Die omvat meestal veel toespraken, veel gevoelige liedjes, witte kaarsen, een minuut stilte. En ook wie zelf hoegenaamd niets met de catastrofe in kwestie te maken had, kan dankzij verslaggevers en televisiecamera’s ter plekke van de plechtigheid getuige zijn.

– 4 mei lijkt zich los te zingen van zijn historische context

Terecht wijzen tijdgeestduiders op het verband tussen deze hedendaagse...