Ik heb een website. Da’s nodig, zegt iedereen, en daar luister ik naar. Het is niet eenvoudig om het met iedereen oneens te zijn. Niels, die de website heeft gemaakt, zegt dat iedereen handig is. Daar moet je gebruik van maken, zegt hij, en: als je niet op internet staat, besta je niet. Op een avond heeft hij me online gezet. Mijn hoofd, mijn werk, mijn levensloop ingelijst in het beeldscherm. Ja, ijdel, gaf hij toe, maar nu kan iedereen je vinden. Van dat idee lag ik ’s nachts wakker. Die foto, was die niet tè? Dat artikel, die recensies, wat zou iedereen wel niet denken?

Wat ik eigenlijk had gewild: een bondig, overzichtelijk zo-zit-het. Het hoogste woord voeren, wat mezelf betreft dan. Dus niet mijn onnozele vraag aan de tandarts bovenaan bij Google, maar gewoon, een keurig biografietje. Zoals de stoorzenders in de ether van de Sovjet-Unie oorlog voerden met Radio Liberty, wilde ik internet met internet bestrijden. Maar ik verlies, net als het Kremlin destijds. Omdat niet ik,...