Dit is een mislukte reportage. Voor Vrij Nederland zou ik verslag leggen van de Frankfurter Buchmesse. Tot de dag voor vertrek heb ik getwijfeld of ik zou gaan. De ene vriend zei dat het een goede afleiding zou zijn. De ander raadde me aan in bed te blijven liggen en een Netflix-abonnement te nemen. Ik heb namelijk liefdesverdriet. De soort waarbij ademen soms moeizaam gaat. Mijn borstkas lijkt regelmatig van vergruisd glas te zijn gemaakt. Drie weken geleden brak onverwachts mijn relatie. Een symbiotische liefde van zeven jaar met Jerry Hormone, ook een jonge schrijver. Toen niemand ons nog wilde publiceren, maakten we samen het blaadje Strak met korte verhalen. We gaven feestjes met bier en voordrachten. We werden al snel als duo gezien. Hij met zijn lange haar en strakke pak. Ik daarnaast met broeierige blik. We werden elkaars ‘haakje’. Onze personen prikkelden en werden de insteek voor menig duo-interview. Dom om te doen misschien, maar wij zagen het calvinistischer. We hadden een winkeltje, zoals Gerard Reve het zou zeggen. We noemden onszelf gekscherend een ‘tweekoppig monster’. In mijn ogen een prachtige draak. Maar goed, met die mythische wezens loopt het in de meeste verhalen niet goed af. Ook hierin niet. Zodoende ben ik nu alleen op de Buchmesse. Normaliter zou ik me hebben ingelezen, een plan hebben gemaakt wie te spreken, hoe die te benaderen. Nu heb ik alleen een slaapplek, een treinticket en eigenlijk nergens zin in. Het is kloteweer. Uitstekend weer om binnen te zitten. Desnoods op een beurs.
Met een gebroken hart dwalen over de Buchmesse

Wat een lol en kansen biedt de Frankfurter Buchmesse. Behalve als je met gebroken hart over de beursvloer schuifelt. Een mislukte reportage van de Nedervlaamse Literatuurwereld, door Elfie Tromp.