Toen Nobelprijswinnaar Paul Crutzen in 2006 de mogelijkheid opperde zwavelgranaten de hemel in te schieten om de opwarming van de aarde af te remmen, verdacht de een hem van grootheidswaan, de ander van ironie. Twee jaar later is de stemming omgeslagen.

De deftige Royal Society wijdt een heel nummer van haar Philosophical Transactions aan geo-engineering. Vooraanstaande wetenschappers bespreken daarin grootschalige ingrepen in het klimaat. Koel water uit de diepte van de oceaan omhoog pompen. Zeewaterdruppels omhoog sproeien om wolkenvorming te stimuleren. Het zonlicht weerkaatsen met in de stratosfeer geïnjecteerde stofwolken.

Plankton: de roeipootkreeftPlankton: de roeipootkreeft

De optie die het minst van hoogmoed lijkt te getuigen, is bemesting van de zee met ijzer. IJzer is voedsel voor plankton dat het broeikasgas CO2 bindt. De zwaartekracht zinkt dood plankton af naar de diepzee, waar de koolstof voor eeuwen veilig is opgeborgen. Vooral in de zuidelijke oceaan zijn er gebieden waar volop...