Het is maar goed dat nieuwjaarsdag op 1 januari valt, of het nu uitkomt of niet, want liet je het aan de mensen over, die eerst hun agenda’s moeten checken, het feestje kwam op de lange baan terecht en wij Nederlanders zouden, na stevig onderling overleg later zijn dan de Chinezen. Dit is geen slag in de lucht, maar een nauwkeurige beschrijving van de realiteit. Met wat vrienden wilden wij – ja, wij, mijn man en ik, het monstrum van het huwelijksmeervoud sluipt er onherroepelijk in – ons eigen nieuwjaarspartijtje houden, en dat werd bellen, soebatten, nog eens wat verzetten, en op 29 januari was het dan zover. Wat zijn onze levens toch zwaarwichtig en druk, en hoe zeldzaam is het onbewaakte moment, waar het toeval zomaar kan toeslaan, alsof het niets kost.

Afijn, de glazen werden geheven, de ski- en zonvakanties doorgenomen, en omdat wij ons nog steeds generen als we het alleen maar bij schoonfamilie laten, moest ook de actualiteit doorgenomen worden. Het kwam mooi uit dat...