Het is een stralende dag. Ik denk even niet aan mijn moeder, die twee jaar dood is, of aan mijn zus, die tien jaar dood is, en ook niet aan mijn vader, die zeventig jaar leefde zonder dat ik hem ooit kende.

Het is een stralende dag en ik loop over de brug vlak bij mijn huis.

Gisteren ben ik afgereisd naar het verleden, en dat weet ik nu pas, dat ik iets had met dat verleden, dat het als het ware van mij is. Laat dat als het ware maar weg.

Het is goed een geliefde te hebben, want die laat je dingen doen waar je zelf nooit aan zou denken. Bijvoorbeeld naar een lezing gaan die om en nabij twee uur duurt, met als thema het alternatieve sieraad. Gek genoeg heb ik mijzelf altijd alternatief gevoeld, ik bedoel dat heel letterlijk, ouders konden geen kinderen krijgen en ik was het alternatief. Dat klinkt tweedehands, afgedragen, en in alle eerlijkheid: er schuilt een uitverkoopje in mij, ik hou er zelf niet van, maar het is zo.

Het alternatieve sieraad: dat kwam op in de jaren zestig...