Bibeb heeft zich in haar werk altijd zo veel mogelijk op de achtergrond gehouden en zich nooit laten interviewen. ‘Hoe vaak heb ik niet gezegd dat ik, als ik dit soort interviews wil blijven doen, zo veel mogelijk publiciteit over mijzelf moest vermijden,’ zei ze, bij weer een weigering. ‘Ik heb altijd de geheimzinnigheid gekoesterd.’

Lastig, als je van de redactie het verzoek krijgt om in memoriam over haar te schrijven voor ‘op de plank’. Bibeb was op dat moment al in de negentig. Ik begon met het lezen van al haar interviews die waren gebundeld en het verzamelen van materiaal. Recensies van haar boeken, maar ik vroeg ook schrijvers die soms al decennia eerder door haar waren geportretteerd en die ik interviewde, naar hun ervaringen met haar.

Van Bibeb zelf kende ik vooral haar stem over de telefoon – ik was een van de eindredacteuren die haar kopij, aangevoerd per koerier vanuit Scheveningen, in de krant zetten. Een beetje krasserige, lieve, bescheiden stem. En ze...