Wie zichzelf opnieuw uitvindt, moet zijn oude ik tot de bodem toe afbreken. Dat deed Arnon Grunberg door Marek van der Jagt in het leven te roepen. In het verzamelde werk worden onverwachte dwarsverbanden zichtbaar tussen Grunberg en zijn alter ego.

Marek van der Jagt verzameld

Binnenkort is de schrijver Marek van der Jagt al drie jaar niet meer onder ons. In zijn essay-in-boekvorm over Otto Weininger uit 2005 prijkt een curieuze voetnoot: ‘Dit is het laatste boek waarop de naam Marek van der Jagt zal prijken. Hij heeft geen functie meer, en daarmee ook geen identiteit. Hij moet doen wat ik nog niet kan: sterven.’ Curieus, want in die voetnoot richt Arnon Grunberg zich tot ons, de schepper van het heteroniem Marek van der Jagt. Eerder, in 2002, was al definitief uitgekomen dat beide schrijvers één zijn.

Of het waar is dat Van der Jagt dood is, wisten we sindsdien niet helemaal zeker, gezien de plaatsing van die voetnoot: ín het essay over Weininger, die zelf ook uit het...