Sommige dingen liggen zo voor de hand, dat het niet de moeite loont ze op te rapen. Stel, er verschijnt een kritisch artikel in de krant, bijvoorbeeld over de onleefbaarheid van de gemeente Hilversum, dan kun je er vergif op innemen dat de ingezondenbrievenrubriek daarna volstroomt met lezers die het daar ten enenmale niet mee eens zijn. Was getekend, mevrouw Jansen, meneer Meijerink en meneer Waterberg, allen wonend te Hilversum.

Toen er deining ontstond over de zogeheten weigerambtenaren, die het niet met hun geweten kunnen rijmen om homo’s te trouwen, leek het me zozeer een kolfje naar mijn hand, dat ik me maar met moeite kon beheersen. Toch liet ik dat kolfje liggen, omdat ik vond: laat anderen dat nu maar eens schrijven, mensen die wat minder homo zijn dan ik, die de schijn van eigenbelang makkelijker van zich af kunnen schudden.
Dat gebeurde, er werden kritische noten gekraakt door onverdachte mensen die ook nog eens getrouwd waren met iemand van het andere geslacht. Een...