Roman / Marcel Möring

Op de achterflap van Marcel Mörings Louteringsberg staan twee buitenlandse aanprijzingen over zijn vorige, vijf jaar geleden verschenen roman Dis: ‘geweldig’ (The Times) en ‘meeslepend’ (The Guardian). Leep van de uitgever, want argeloze lezers denken bij die exotische oordelen: wat van verre komt moet wel goed zijn.

Zulke complimenten zijn natuurlijk ook hartstikke leuk voor de schrijver, die zo alsnog wat lof toebedeeld krijgt. De Nederlandse kritiek oordeelde destijds voornamelijk negatief. Als ik mijn eigen bezwaren even memoreer: Dis, de roman waarin Möring zich wilde meten met bewonderde voorgangers als Dante en James Joyce, had een voorbeeldige opzet. Maar zo’n ambitieus project veronderstelt een grote, mulischesk heldere greep op het vertelmateriaal. De kunst is om de lezer te verleiden een complex, af en toe labyrintisch universum te betreden, zonder dat hij dat meteen loodzwaar voor zijn kiezen krijgt. Daarvoor heb je nodig: een spannende intrige...