Hoe ziet u de tijd?

‘Het is niet te geloven dat er zo’n verschil zit tussen om kwart over acht met een voorstelling beginnen of om halfnegen. Als ik om half negen speel, heb ik zeeën van tijd. En dat gaat dan maar om een kwartiertje. Ik ben er nooit achtergekomen hoe dat kan. Je merkt het ook aan zo’n groep muzikanten: die worden lomer, rustiger en iedereen denkt: o, halfnegen, tijd zat. Eén kwartiertje! Dat is het raarste geintje dat tijd met je kan uithalen, dat zoiets belachelijks als een kwartier heel veel uit kan maken.’

Staat de tijd voor u wel eens stil?

‘Het mooiste van spelen is concentratie. Het geeft je het gevoel dat je losraakt, verdwijnt. Dat de tijd er niet meer is. Dat gegeven is zo onwaarschijnlijk indrukwekkend. En verslavend. Podiumkunsten en muziek zijn volgens mij altijd op zoek naar dat gat in de tijd. Dat alles zich dan als iets volslagen vanzelfsprekends openbaart. Dit ervaar ik in het dagelijks leven nooit zo.’

Wat vindt u zonde van uw tijd?

‘Vroeger...