Film

Filmkritieken worden meestal kort na het zien van de film geschreven. Maar soms blijkt pas maanden later dat een film de moeite waard is, omdat de beelden en de sfeer onverwacht zijn blijven hangen.

De Australische film Samson & Delilah, over twee armoedige jonge Aboriginals, draaide in januari op het Filmfestival van Rotterdam. Het was duidelijk dat de twee hoofdrolspelers amateurs waren en eigenlijk niet konden acteren. Ze bewogen zich alsof de regisseur hun de afzonderlijke bewegingen had voorgedaan – zie hoe gekunsteld Samson zich uitrekt als hij wakker wordt. Ook het scenario voelde artificieel. Samson en Delilah praten niet met elkaar. Daar zijn vele redenen voor te verzinnen, maar soms, als het zonneklaar is dat de een de ander uit praktische overwegingen iets duidelijk wil maken, denk je alleen maar: zég dan wat!

Dat zijn kritiekpunten die normaal gesproken zwaar wegen: de film schiet technisch tekort. Een sympathieke film, dat zeker, maar dat is een compliment dat...