Het was een nieuwtje van niks: uit een boek over lobbyen bleek dat de voorzitter van Amnesty een keer door de Nederlandse koningin was uitgenodigd op haar paleis waar de president van een of ander onguur land, waar ze een vrouw wilden stenigen, kwam eten.

Op het Journaal werd dit onbelangrijke feitje verteld, waarna de minister-president (ik had zijn nieuwe kapsel nog niet gezien) in beeld kwam, die zei hoe blij hij was dat het staatshoofd meewerkte aan het lobbyen bij Afrikaanse heersers door Amnesty, en dat de vorstin zo’n goede rol speelde in het lobbyspel.

Weinig mensen zullen begrepen hebben waarom Balkenende voor zo’n onnozele opmerking had gevraagd om een televisieverslaggever te sturen. Hij beweerde niet dat de koningin die invitatie op verzoek van de regering had gedaan. Hij vond het heel mooi dat ze het had gedaan.

Maar het optreden van Balkenende maakte toch duidelijk hoe ondemocratisch zo’n optreden van het staatshoofd is. Als je Balkenende hoorde, leek hij te...