Het literaire oeuvre van Marcelle Sauvageot (1900-1934) bestaat uit zegge en schrijve een boekje van tachtig pagina’s. Commentaire verscheen in 1933, enkele maanden voor haar overlijden, in een oplage van 163 exemplaren. De hybride tekst – zijn het brieven? Is het een essay? Is het een novelle? – werd weliswaar opgemerkt, heruitgegeven en zelfs geprezen door grote auteurs als Paul Valéry, Paul Claudel en Charles du Bos, maar verdween toch in de vergetelheid. In 2004 werd de tekst feitelijk herontdekt. De nieuwe uitgave werd ineens met enthousiasme door een groot publiek begroet en herkend als belangrijk. Dit voorjaar zag ik in Parijs grote posters hangen met daarop de aanbiddelijke en aanbeden nieuwslezeres Claire Chazal die in het Petit Théâtre gedurende meer dan een maand elke avond de tekst las. Ook in andere theaters wordt de tekst in soms meer theatrale settingen gebracht en beleeft plotseling vanuit een enorme stilte triomfen.

Een rol speelt wellicht haar biografie...