Mensenrechtenactiviste Liduine Zumpolle is in de Colombiaanse stad Cartagena en houdt een dagboek bij. Dag 3: het feest is gevierd, het akkoord is getekend, maar de gewone Colombiaan gelooft er nog niet in.

Cartagena de las Indias, 28 September, 2016

Ik ga voor dag en dauw naar de buurvrouw en haar ‘salón’ (omgebouwd garage-hokje naast het Zeemanshuis) voor ernstig achterstallig onderhoud. Voor een uurtje intensieve hand- en voetverzorging, plus knippen (alles tegelijk) vraagt de uitbaatster omgerekend zo’n acht euro. Het gesprek van de dag is het net gesloten vredesakkoord. De aanwezige buurtdames geloven er niet in. Het is net volkstheater: ‘Boerenbedrog!’ roept de meest politiek betrokkene, en ze vist allerlei bevestigende teksten uit haar smartphone.

Een levendige discussie ontspint zich. Alle dames zeggen ‘no!’ te gaan stemmen bij het referendum, komende zondag. ‘Natuurlijk zijn we allemaal voor de vrede, maar niet met de inhoud van dat akkoord! De...