03-06-2008
‘Mariëtte Hamer heeft een mediaprobleem: je wil haar niet horen én je wil haar niet zien,’ hoorde ik een jonge PvdA’er dit weekeinde zeggen. ‘Maar één ding heeft ze heel goed bedacht: dat politiek strijd is.’
<figure id="post-106441 media-106441" class="align-right"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2008/06/195c329f-de7d-43bf-9f3f-6d5f9c8ca68f_mariettehamer.jpg" alt="" border="></figure>
Dat moet je Hamer inderdaad nageven: in de korte tijd dat ze fractievoorzitter is, komt de PvdA heel wat strijdlustiger uit de hoek. Dit weekeinde was het ook de PvdA die het nieuws beheerste. 
Terwijl Jan Peter Balkenende en Pieter van Geel slaapverwekkende verhalen over respect afstaken op het CDA-congres in Utrecht, trok Jacques Tichelaar in de Volkskrant van leer tegen partijgenoten die al driftig aan het speculeren waren over zijn opvolging als fractieleider toen hij nog op de operatietafel lag. En die zich ook nog eens tegenkandidaat hadden durven stellen tegen Mariëtte, die hem zo prima vervangen had. 
Intussen opende PvdA-staatssecretaris Frans Timmermans (die zelf nog genoemd werd als fractievoorzitter) in NRC Handelsblad juist de aanval op Mariëtte Hamer. Tegenover haar oud-linkse koers (samenwerking met de SP, behoud van de ontslagbescherming) stelt Timmermans een sociaal-liberaal perspectief: toenadering tot GroenLinks en D66 en een ‘bezonnen hervorming’ van de verzorgingsstaat.
De strijd om de toekomst van de PvdA is losgebroken. Levendig is het wel. Maar het offensief van de sociaal-democraten doet toch het meest denken aan de charge van de Lichte Brigade: onderling tikken uitdelend galopperen Hamer en haar makkers een electorale ramp tegemoet. 
Pieter van Geel zei op het CDA-congres: ‘Wie rust zaait, zal resultaten oogsten.’ Saai? Zeker. Maar hij zou best eens gelijk kunnen krijgen. TB