Het geweten

Het begon in Zweden, afgelopen zomer. Het gezin vierde vakantie aan een wonderschoon en godverlaten meer. Bij windstilte weerspiegelden de felgroene bomen en de strakblauwe hemel in het kristalheldere water. Het zal ongetwijfeld de sprookjesachtige omgeving zijn geweest – die kwetsbaarder leek dan glas – of anders de aanstaande geboorte van een tweede kindje, die ouders blij maar ook wat weemoedig en bezorgd maakt. Hoe dan ook, Het Geweten besloot nu echt werk te maken van zijn voornemen om substantieel minder CO2 uit te stoten. Hoelang weten we nu al dat we op veel te grote ecologische voet leven? Hoelang was het geleden dat we na het zien van An Inconvenient Truth van Al Gore geschokt de bioscoopzaal uit liepen, om vervolgens nog niet eens een spaarlamp aan te schaffen?

Meestal verdwijnen de mooie voornemens na thuiskomst even snel als ze op vakantie opkomen. Maar toen in kranten en weekbladen de eerste voorspellingen verschenen over het mislukken van de klimaattop in...