Jeroen Vul­lings nam een anti-allergene modehond. ‘Hij loerde nu op mij, de alfahond in het gezin.’

Alle daklozen, alcoholisten en drugsverslaafden die op de bankjes in de nabijgelegen parken en plantsoenen uitblazen van hun bestaan, ken ik inmiddels persoonlijk. Dat komt door mijn hond, die principieel weigert enig onderscheid te maken, onverbeterlijk uitgaat van het goede in ieder mens, dier en voorwerp en in ruil voor een aai luistert naar menig levensverhaal. ‘Allemansvriend’ hoort dan ook bij de karakteromschrijving van zijn ras. Maar ook spreek ik in de vrije natuur dagelijks uren met vrouwen van middelbare leeftijd, die op hun beurt meegevoerd worden door viervoeters. Regelmatig stappen hooggehakte singles, naar wier aanspraak ik in mijn voorgoed voorbije dancing days tevergeefs verlangde, af van hun designfiets om mijn nieuwe, harige gezinslid kirrend te omhelzen. Met altijd dezelfde vraag: of ik weet dat de romanticus Brad Pitt zo’n lieverd aan Jennifer...