Pop

Collega’s uit de popjournalistiek kom ik doorgaans alleen tegen bij concerten. Het volume maakt dan dat het gesprek zich beperkt tot het hoogst noodzakelijke. ‘Jij ook een biertje?’, kan uitstekend met een half woord en een enkel gebaar. En dat is prima zo. Want als er echt een conversatie plaats kan hebben, komt die toch neer op waar het zo moeilijk over spreken is. Ook omdat ik het gevoel niet kan onderdrukken dat het na het bereiken van een zekere leeftijd iets kinderlijks en onzinnigs heeft. Als het doornemen van een postzegelcollectie.

Popmuziek.

Maar daar was ik, op klaarlichte dag, in een boekwinkel. En daar kwam zowaar een gewaardeerde collega binnen. Vakblad Uncut in zijn hand. Eerlijk is eerlijk: hij begon ermee. Ik deed slechts wat er van me werd gevraagd toen ik vertelde dat ik de laatste cd van Wilco enorm vond tegenvallen. En dat naar mijn mening de nieuwe Arctic Monkeys aan de saaie kant is. Hij schudde zijn hoofd.’ Weet je wat het is?’ zei hij. ‘Jij houdt niet...