Kwestie / Kernafval

De droge hitte valt als een deken over ons heen. Met een container om zuurstof te maken om de schouder, een mijnwerkershelm op het hoofd en een stralings­meter om de nek zijn we in de honderd jaar oude mijnlift als een steen naar beneden gevallen. Bij de uitgang op ruim vijf­honderd meter diep is het boven de dertig graden. Er staat een beeldje van de heilige Barbara, de beschermvrouwe van de mijnwerkers. Snel een schietgebedje, want in de oude zoutmijn waarin we ons bevinden heerst instortingsgevaar. Endlager Asse bij het Duitse Wolfenbüttel moest de eerste plaats op de wereld worden waar kernafval zijn eindbestemming zou vinden. In de jaren zestig werd er 47.000 kuub vooral laag- en middelradioactief afval opgeborgen, het volume van ongeveer honderd Nederlandse doorzonwoningen. Dertien kamers van de mijn werden met metersdikke betonnen muren hermetisch afgesloten. Daarachter kon de straling ver buiten het bereik van de mensheid in de loop van honderdduizend...