Een zoetsappige boodschap van Robert van de Griend over Liefde in tijden van oorlog. Zuur is er al genoeg. Dit is Vrij Nederland in de lente.

Toen ik enkele weken geleden mijn zesjarige zoontje van school ophaalde, begon hij op de fiets naar huis onmiddellijk aan zijn dagelijkse spervuur van Onmogelijke Vragen.

Doorgaans waren die van het kaliber ‘Wie is er sterker, Superman of Spiderman?’ en ‘Hoe lang doe je erover om naar Australië te lopen?’. Dit keer had hij eens goed om zich heen gekeken in zijn veelkleurige klas, tijdens het overblijfuur geconstateerd dat een van zijn vriendjes geen ham op zijn brood had, en vroeg hij: ‘Papa, waar geloof jíj eigenlijk in?’

Misschien was het omdat overal om ons heen de lente ons toelachte, de bomen in bloei stonden en menige wortelbroek voor een rokje was ingeruild, maar als vanzelf rolde van mijn lippen: ‘Papa gelooft in de liefde.’

Lees ze en je weet: liefde is bestand tegen kogels en bombardementen.

Mijn zoontje leek...