Sport

Het leukste woord in wielrennen is natuurlijk ‘moraal’. Bedoeld wordt vrijwel altijd ‘moreel’ maar dat weet haast niemand meer. Een wielrenner in de Tour die vol zelfvertrouwen tegen een berg opbokst heeft een goede ‘moraal’, klaar. Zelfs journalisten, die beter zouden moeten weten en het misschien ook wel doen, halen de woorden door elkaar. Het is inmiddels dermate ingeburgerd om een verwijzing naar zedenlessen te maken als men feitelijk de geestesgesteldheid bedoelt, dat geen betrokkene het ‘moreel’ nog mist.

Moraal, daar gaat het om. Al is de moraal in de oorspronkelijke betekenis van het woord vaak ver te zoeken in het wielrennen – een sport die het, zoals iedereen weet, deels moet hebben van bedrog en geheime afspraken. De wielervereniging met de naam De Moraal (Strijensas, Zuid-Holland) pretendeert niet onderweg uit de Bijbel te lezen maar er een geweldige veerkracht op na te houden. Wat had Sergio Paulinho aan de kwestie van goed en kwaad op weg naar Gap? Geen fluit;...