Pop

Meteen bij binnenkomst van de winkel loopt er een nare kriebel over mijn rug. Zelfs als het dertig graden is, heb je het dan een moment ijzig koud. Ik ben naar binnen gelokt door de uitnodigende etalage, en door de bakken elpees aan de linkerwand. Het blijkt een vreemde collectie. Zeven platen van Robin Trower staan er bijvoorbeeld. Gitarist van Procol Harum, solo verketterd als Hendrix-kloon. Niet geheel terecht, maar dat doet nu niet ter zake. ‘Quality Dutch pressing’ lees ik op de achterkant van een van hen. De beste, Trowers debuut Twice Removed From Yesterday, kost dertig dollar. Ik zet hem weer terug en loop naar buiten.

Links naast de winkel huist Morrison Hotel Gallery, een rockgalerie gemodelleerd naar de hoes van het vijfde album van The Doors. Elders in de stad kwam ik al precies zo’n zaak tegen. Ik ben geen Doors-fan, maar deze plaat staat niet bekend als hoogtepunt uit het oeuvre. Waarom noem je er dan een galerie naar? Waarschijnlijk omdat de lettering van de hoes...