Van damesgroepje tot festivalconcept, de leesclub leeft, bij oud én jong. Maar waarom mislukt het toch ook zo vaak? Daan Doesborgh trekt lessen uit zijn eigen mislukte leesclub.

De enige leesclub waar ik ooit lid van ben geweest, werd opgericht op 21 december 2010 en is ergens na 15 juni 2011 een stille dood gestorven. Van die datum stamt namelijk het laatste bericht in mijn mailbox waar de naam van de club in voorkomt, een bericht nota bene dat een van de leden, een half jaar na de oprichting, omschrijft als ‘een poging om de Perenclub te reanimeren’. Sterker nog, al op 2 februari 2011 mailde ik aan collega-lid Simone van Saarloos: ‘Beetje sneu zeg met die perenclub’ (de naam, overigens, is geen samentrekking van ‘heren’ en ‘parenclub’ maar van ‘Herenclub’ en ‘perendrup’, de voornemens om Hochkultur en studentikoziteit te verenigen, werden al vroeg in de praktijk gebracht).

Het begon zo veelbelovend, met een bezoek aan een uitvoering van De kersentuin. We...