Tegen de biomedische psychiatrie

acht kerngezonde mensen meldden zich in 1973 bij verschillende psychiatrische klinieken in Amerika onder het voorwendsel te kampen met hallucinaties. Eenmaal binnen gedroegen ze zich volstrekt normaal. Toch werden alle acht opgenomen, en op een na kregen ze de diagnose ‘schizofrenie’.

Dit voor het imago van de psychiatrie nogal fnuikende experiment gaf voeding aan twee uiteenlopende reacties. De antipsychiatrie zag het als het zoveelste bewijs dat psychiatrische instellingen direct hun poorten moesten opengooien en gebruikte het als ammunitie in de aanval op alle machthebbers die meenden te mogen bepalen wie goed was en wie gek. Tegelijkertijd stortte een werkgroep zich in de Verenigde Staten op een poging de diagnosestelling van psychiatrische ziekten op strikt wetenschappelijke leest te schoeien. Ze richtten zich volledig op een beschrijving van de symptomen, van het gedrag dat de patiënt vertoont, zonder aandacht voor de oorsprong of...