Pop

Het blijft lastig, humor in de popmuziek. Sommige mensen kunnen er gewoon niet tegen, zoals er mensen zijn die geen fruit velen in hun warme avondeten. Een schijfje ananas op een schnitzel, een paar appels door de hartige salade – het idee alleen al. Degenen die allergisch zijn voor muziekhumor, is een halve kwinkslag al te gortig. Pop, menen ze, is een serieuze zaak. Muziek als een altaar van emoties. Je zou kunnen zeggen dat lachen ook een emotie is. Maar, als je bij jezelf te rade gaat, weet je dat je dat alleen maar roept voor wat tegenwicht. Want zelf weet je ook niet echt wat je ermee aan moet, met die humor in jouw pop.

Wat popmuziek betreft zijn Scandinaviërs net Japanners. Niet gezegend met een eigen rijke pophistorie zijn ze gedwongen Angelsaksische voorbeelden te imiteren. Al voegen Scandinaviërs daar wel iets aan toe. Noem het, om de bevlekte term humor te omzeilen, een lichte toon. Kings of Convenience hebben die toon, net als Loney, Dear, ook al drukken beide...