Lange dagen van Pia de Jong doet denken aan Hermans en Theroux, maar is volkomen authentiek. Wat een debuut.

Hoeveel Nederlandse literatuur speelt eigenlijk in Lapland? Ik kom maar op een paar titels: W.F. Hermans’ klassieker’ Nooit meer slapen, Altijd Lapland van Gerrit Jan Zwier en nu Pia de Jongs debuutroman Lange dagen. Waarbij je nog kunt opmerken dat de queeste in Nooit meer slapen voert naar Finn­mark, het uiterste noorden van Noor­wegen (waar Lappen wonen). Zwier op zijn beurt doorploegt Lapland ongehinderd door landsgrenzen, maar hij beoefent een ander genre dan Hermans en De Jong; hij schrijft reisverhalen, non-fictie. Nieuwkomer Pia de Jong ten laatste situeert haar fictie in Fins Lap­land. Hermans’ Lapland steekt nog aantrekkelijk af bij de barre, godverlaten toendra in Lange dagen – met recht het einde van de wereld.

Voor lezing van Lange dagen was ik er – intuïtief – van overtuigd dat geen vaderlandse schrijver het in zijn hoofd zou halen een...