Schrijfster Elfie Tromp woont met haar naakthond Chin-Chin in een verzorgingstehuis. Drie weken lang, terwijl ze schrijft en proeft aan het leven van een senior. ‘Och, ik heb zoveel piemels in mijn leven gezien.’

Drie weken lang werk ik als schrijver vanuit zorgcomplex Vitalis in Eindhoven, voor het project Schrijver in Huis. Samen met mijn naakthond Chin-Chin dompel ik mij onder in het bejaarde leven. We doen mee aan het bloemschikken, zitten urenlang te borrelen in de gemeenschappelijke woonkamer en schuiven aan bij het diner met de tot snot gekookte witlof en sudderlapjes.

Mijn kamer heeft alle luxe van een moderne seniorenflat: tapijttegels, een verhoogd bed en een Senseo-apparaat. Het enige dat me schrik aanjaagt, is de po-stoel. Elke keer als ik op het gewone toilet zit, kijk ik naar het vooroorlogse ding met zwart lederen zitting en de blinkende, chromen pot in het midden. Het zijn dit soort details die je doen beseffen dat dingen die je gedachteloos doet – lopen,...