verhalen – Volstrekt alleen

Alice Munro, tsarina van het korte verhaal, schrijft romans in niet meer dan veertig pagina’s. In elk verhaal in haar bundel Te veel geluk komt bijna het hele leven van een personage voorbij, maar Munro zoomt in op de momenten die voor een ommekeer in dat leven hebben gezorgd.

Haar personages maken ingrijpende, soms wat groteske gebeurtenissen mee. De drie kinderen van een jonge vrouw worden vermoord door haar man, een studente leest poedelnaakt poëzie voor aan een bejaarde heer, twee tienjarige meisjes houden een gehandicapt leeftijdsgenootje te lang kopje-onder, personages gaan vreemd of zijn juist het slachtoffer van overspel. Maar in die incidenten zit niet het verhaal. De focus ligt op hoe een personage ermee omgaat en soms pas decennia later tot andere inzichten komt. Daarbij hoort dus ook zijn of (meestal) haar voorgeschiedenis, want die bepaalt vaak het effect dat zo’n drama op een personage heeft. Het moment waarop het nieuwe inzicht...