Gast / Alan Berliner

Het eerste beeld van Nobody’s business is van een menigte mannen met hoeden. Ze zijn amper van elkaar te onderscheiden, ze zijn niets en niemand, voetvolk van de geschiedenis. Het is een oude opname, velen van hen bestaan allang niet meer. Is dat een probleem? Is het erg dat ze weinig betekenden en heel gewoon waren en grotendeels verdwenen zijn? Voor de Amerikaanse filmer Alan Berliner wel. Een van die mannen zou zijn vader kunnen zijn, suggereert hij. Ook in zijn andere films zijn er beelden van menigten; de amorfe, betekenisloze menigte moet voor hem een verontrustend fenomeen zijn.

We zien een foto van zijn vader als jongeman. Hij draagt een pak en staat achter een microfoon. Alan Berliner vraagt hem over die foto. ‘Het lijkt of je gaat zingen,’ zegt hij. Zijn vader: ‘Ik poseer alleen maar.’ Zit er dan geen verhaal achter die foto? En zijn vader weer: ‘Wil je dat ik een verhaal ga verzinnen? Ik ben een gewone kerel die een gewoon leven heeft...