inds kort loop ik op zachtgrijze gaatjesschoenen. Wat ik er verder ook bij aantrek, ze geven mij het uiterlijk van iemand die op weg is naar een belangrijke vergadering. In winkels word ik sneller geholpen. Mannen houden de deur voor me open. Vrouwen laten hem in mijn gezicht dichtvallen. Men neemt mij, kortom, serieus.

Alex Farrar (Leeds, 1986) moet op een vergelijkbaar effect uit zijn geweest. Elke zaterdag is hij bij zijn tentoonstelling Self-Titled in The Bakery van Annet Gelink Gallery aanwezig in een door hem zelf gemaakt pak. Hij heeft duidelijk zijn best gedaan, maar het is het werk van een volhardende amateur: de kraag is niet helemaal symmetrisch, de stof trekt bij de naden. Van een afstand is hij een fatsoenlijk geklede jongeman. Van dichtbij heeft zijn pak de kwaliteit van een geslaagde tekening, waarbij onregelmatigheden de kwaliteit en het karakter van het werk bepalen.

Alex vertelde me dat hij zijn eerste pak maakte in Leeds op de kunstacademie, waar kunstenaars...