Kunst

Misschien wel de belangrijkste kwaliteit van de surrealisten was hun associatievermogen. Kunstenaars als Magritte, Ernst en Dalí brachten schijnbaar willekeurige zaken bijeen – een locomotief en een open haard, een zakenman en een reuzenhagedis – en maakten zo nieuwe, onverwachte, vaak bevreemdende beelden.

Ook Chema Madoz (1958) past deze techniek veelvuldig toe. Madoz is een Madrileense kunstenaar; het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam wijdt nu een kleine, maar hoogwaardige tentoonstelling aan zijn werk. Madoz ensceneert beelden. Hij maakt zorgvuldig opgebouwde foto’s die vaak een paradox of beeldgrap bevatten, in zwart-wit en zonder mensen. Zoals 40bij40, een drieluik. Op de eerste foto zien we twee benen in een plasje water. Op de tweede foto zien we diezelfde benen en datzelfde plasje water, alleen is de onderkant van de broekspijpen nu nat. Derde foto: weer de benen en het plasje water; nu zijn de broekspijpen doorweekt tot aan de knieën – en opeens kun je ze niet...