Elkaars favoriete vijand zijn ze sinds de oertijd. Maar jarenlang speelde de strijd zich hoofdzakelijk binnenskamers af, met veel geroddel en wederzijds dédain. Te-genover de buitenwereld werd discreet gezwegen – zeker zolang de beide kwaliteitskranten tot hetzelfde moederconcern behoorden.

Het tij keerde toen aan die constructie een einde kwam én de twee redacties vrijwel tegelijk een nieuwe roerganger begroetten. Peter Vandermeersch van NRC Handelsblad en Philippe Remarque van de Volkskrant bleken minimaal één ding gemeen te hebben: ze maakten ons allebei dolgraag deelgenoot van hun opvattingen betreffende de tegenstrever – het liefst in veelbekeken televisieprogramma’s als De Wereld Draait Door (‘Dat vind ik heel flauw van je, Peter’).

Nu is er met profileringsdrift op zichzelf natuurlijk niets mis. Gezegend het land, nietwaar, waar kranten elkaar de tent uit kunnen vechten. Zo hoort het in een levendige democratie. Begrijpelijk is het fenomeen al evenzeer. De markt lijkt...