Wereldfoto
‘Als ik niet bestond, zou iemand mij moeten uitvinden,’ zegt Nicolas Sarkozy. Precies honderd dagen na zijn intrede in het Franse presidentiële paleis, publiceert de beroemde schrijfster Yasmina Reza (op de foto) haar verslag in boekvorm van het jaar dat zij hem volgde. Ze mocht tijdens de campagne voor het presidentschap overal bij zijn waar journalisten niet bij waren. Alles wat normaal off the record is, ging bij haar on, met toestemming van Sarkozy. De Wouter-tapes à la française.
Van Sarkozy is bekend dat hij al op jonge leeftijd een grote lotsbestemming voor zichzelf voorvoelde. Maar als hij op zijn drieënvijftigste tot president van Frankrijk wordt gekozen, voelt hij wel een ‘intense tevredenheid’ maar ‘geen vreugde’. Het presidentieel paleis vindt hij eigenlijk ‘een beetje triest’, zelfs nadat hij er ‘een berg zooi’ uit heeft verwijderd die zijn voorganger Chirac er had achtergelaten.
Reza, die zegt te hopen dat Sarkozy zijn plaats zal vinden te midden van de tragikomische figuren uit de rest van haar oeuvre, formuleert de hypothese dat de campagne voor het presidentschap een initiatierite is geweest voor Sarkozy. ‘Staande, met zijn armen gekruist, beleefd wachtend, maakt hij de indruk van een jong ventje,’ constateert zij aanvankelijk. Op een dag neemt hij een krant uit Reza’s handen, niet om het artikel over Iran dat zij aan het lezen was, maar om een horlogeadvertentie. Maar het jongetje is man geworden: ‘Kijk mij nou met een paleis in Parijs, een kasteel in Rambouillet en een fort in Brégançon. Zo is het leven.’

Gerelateerd