‘Mogen alleen homo’s het woord voeren over homo’s, moslims over moslims?’ Er zijn dingen die je beter niet in je eentje kan doen, anders is de lol er snel vanaf: feestvieren, voetballen, en toch ook vrijen ­ al werd ons in de jaren zeventig geleerd dat je dat heel goed ‘met jezelf’ kon.

Maar wat is het een onzalig idee om met verschillende mensen een stuk te schrijven. Wrang genoeg zijn het altijd de beroerdste schrijvers, die denken dat een artikel er aanzienlijk van opknapt als je er andere beroerde schrijvers bijhaalt. Zo ontstaat dan de ingezonden mededeling, ondertekend door een
trits van afzenders, die hun individuele verschillen proberen te overstijgen door een gemeenzame burgemeesterstoon aan te slaan. Daar is geen auteur meer aan het werk, daar spreekt het collectief, en het collectief kent geen
persoonlijk idee of eigen geluid, het collectief kent alleen de ‘wij-vorm’: dat galmt wel lekker, maar leest belabberd.

Heel in het algemeen kun je stellen dat...