het sad story project

Wij zijn in de rechtszaal en kijken terug naar die ooit gesproken gelofte van trouw tot de dood hen zou scheiden. De koude blik van het recht op dat huwelijk. De zielloze blik over die strijd om overleving in een ver, drassig, door twintig jaar oorlogen verscheurd Vietnam waar napalm en werkkampen de haat tussen Noord en Zuid in leven hielden. Zij hadden in al die jaren nadien die beelden uit hun dromen proberen te wissen.

Hoezo eer. Wat bedoelde hij dan. Wierook?
Er heerst een ijzig klimaat in de zaal. Waarom hij dan niet op een andere plek het water was ingereden? En hoezo dat hij het lichaam van zijn vrouw naast zich op de voorbank had gezet. Wilde hij wel echt dood? Welke groene hel? Dat was toch zo lang geleden.
Hij had haar nog eerst als laatste eer aan haar voorvaderen gepresenteerd, netjes gekleed, en wierook gebrand. Het huis opgeruimd en afscheidsbrieven geschreven, zodat de kinderen niet zouden schrikken als zij het huis in kwamen.
Die waren nu...