Neergedaald uit een oude wereld

26-01-2008
Door Jeroen Vullings

Een weemoedig liefdesverhaal uit de roerige jaren dertig: dat is al vaker verteld. Maar Otto de Kat weet in Julia met zijn manier van vertellen de lezer vol in het hart te raken.

Vroeger zal nooit dood zijn voor Otto de Kat. Niet alleen omdat zijn boeken doorgaans in een voorbij en exotisch aandoend verleden spelen, dat met gevoel voor ingehouden nostalgie tot leven gewekt wordt. Maar ook omdat de lectuur van zijn eerdere titels Man in de verte, De inscheper en nu zijn meest lijvige roman Julia het verlangen doet oplaaien de betere vooroorlogse schrijvers weer ter hand te nemen: romantici als J.J. Slauerhoff en Arthur van Schendel, Forum-schrijvers Du Perron en Ter Braak, de eenling S. Vestdijk. Niet uit behoefte aan authenticiteit na lezing van een epigoon – de schrijver De Kat kan op eigen benen staan –, maar omdat die verwante auteurs zijn schrijverschap merkbaar gevoed hebben, waardoor een zeker eerbetoon...