Media * 2014 *
Vanwaar toch ineens dat journalistieke enthousiasme voor het turen in de glazen bol? Ik kan me althans niet heugen dat de geschreven pers ooit zo ijverig speculeerde over wat ons te wachten staat als aan het begin van dit nieuwe jaar. De terugbliklijstjes lagen bij wijze van spreken nog niet in de kattenbak of de vooruitbliklijstjes dienden zich aan.
Zo wist dagblad Trouw op 2 januari te melden dat 2014 het jaar wordt van ‘de stad, het dorp en de wijk’, het jaar waarin wij meer dan ooit onze ‘spullen’ delen, het jaar ook waarin wij ‘de positieve kant van de transparantie’ zullen ontdekken. De Volkskrant hield zich redelijk in, met alleen een opsomming van negen ‘techtrends’ waarvan wij veel zullen horen. NRC Handelsblad daarentegen leek er geen genoeg van te kunnen krijgen. Liefst tien redactiechefs mochten die dag vertellen waar en op wie u het komende jaar moet letten. Dat leverde zinnen op als: ‘2014 wordt ook voor twee grote Nederlandse banken een belangrijk jaar.’ En: ‘In de zomer gaat de aandacht natuurlijk uit naar jaarlijkse evenementen als Wimbledon en de Tour de France.’ (Die prognosestukjes gingen trouwens vergezeld van full body pictures – een illustratiewijze die beslist veel inzicht bood in de schoeiselvoorkeuren bij het liberale avondblad, maar verder nogal op de lachspieren werkte.) Deze zaterdag deed Lux, de lifestylebijlage van de krant, er nog een schepje bovenop door zijn complete katern aan het thema te wijden. Daarin konden wij bijvoorbeeld lezen dat lila ‘het nieuwe groen’ wordt, oktoberfeesten ‘het nieuwe carnaval’ zijn, de spreeuw ‘de nieuwe huismus’ is. Het is maar dat wij het weten.
Ook dit weekblad kon de verleiding niet weerstaan – de columnisten werd gevraagd hun visie te geven op het jaar dat zich voor ons uitstrekt.
Om het eens heel 2013 te zeggen: ik ben er niet van. Vooruitbliklijstjes, sorry jongens, doen me onweerstaanbaar denken aan de voorspellingen van paranormale mediums die je op het wereldwijde web kunt vinden. Zij formuleren doorgaans zo mistig (‘Zomer met warme perioden en droog weer afgewisseld met wat natte dagen’) dat ze altijd wel een béétje gelijk krijgen. En steevast missen ze de gebeurtenissen die er achteraf werkelijk toe blijken te doen. Niet zo gek, natuurlijk. De toekomst laat zich helaas en per definitie heel matig kennen.
Journalisten, zou ik zeggen, zijn niet op aarde om koffiedik te kijken. Wij zijn er om te beschrijven wat er gebeurt in het hier en nu, onder onze ogen. Dat klinkt heel preuts, ja. Maar als ik me dan toch aan een voorspelling moet wagen: ook het komende jaar zullen we daar de handen meer dan vol aan hebben.
Nee
elma.drayer@vn.nl

Gerelateerd