Wat een gezeur over John de Wolf als ambassadeur ouderenwerkloosheid! Is niet alle hulp van harte welkom?

We moeten het echt nog even hebben over John de Wolf. De voetbalvedette, bekend van Feyenoord, Oranje én tv, is door minister Lodewijk Asscher benoemd tot ‘de eerste ambassadeur ouderenwerkloosheid’.

Werklozenambassadeur. Dat begint op zich al werkverschaffing te worden. We hadden al CDA-politica Mirjam Sterk als ambassadeur Jeugdwerkloosheid. Uitzendersvoorman Aart van der Gaag zoekt de komende jaren 100.000 banen voor de werkloze arbeidsgehandicapten. En nu is er dus, op initiatief van de 50PLUS-partij: John de Wolf, ambassadeur van de oudere werkloze.

Asscher zelf noemt de verdediger met de stoere vikingkop liever ‘een boegbeeld’. De Wolf moet van de minister een ‘cultuuromslag’ bewerkstelligen en ‘knelpunten’ wegnemen. Bovenal moet hij als BN’er het gezicht zijn van het ‘nieuwe denken over ouderen’. De Wolf heeft een jaar de tijd, minimaal 6 uur per week voor 106 euro per uur, exclusief btw.

Een normale eerste reactie zou zijn: van harte gefeliciteerd John de Wolf! En gefeliciteerd minister Asscher!

Maar dit zijn geen tijden van montere sentimenten. Na de benoeming van De Wolf spuwden de sociale media als vanzelf hun gal. Kon Asscher geen betere kandidaat vinden? Wat weet die de Wolf van werkloosheid? Wat weet hij van werk? Waarom zo’n rijke voetballer (zakkenvuller!) geld geven? Praatprogramma Pauw nodigde ‘boze’ werkloze 50-plussers uit. De dames voelde zich niet vertegenwoordigd door hun kersverse ambassadeur en vonden diens beloften bij voorbaat loos.

Wat een gezeur. Mag Nederland weer wat positiever, alstublieft? En mag John de Wolf een kans krijgen? Mag de man eerst zijn plan op papier zetten? En kunnen al die tienduizenden afgeserveerde 50-plussers geen steuntje in de rug gebruiken? Is niet alle hulp van harte welkom?

Ik zou zeggen; laten we meedenken met het boegbeeld. Wat moet John de Wolf gaan doen?

Nou, de eerste taak die hij ongetwijfeld op zijn bordje krijgt, is het reanimeren van Asschers eigen ‘Actieplan 50plus werkt’, een verzameling niet al te effectieve potjes, zoals ingewikkelde scholingssubsidies en plaatsingsfees voor uitzendbureaus die 55-plussers plaatsen. Ruim 100 miljoen euro gooide Asscher ertegenaan. De Wolf mag nu gaan doen wat deze poen de afgelopen jaren niet vermocht. Tweede taak: een rondje langs de werkgevers om nogmaals uit te leggen dat ouderen niet per se duurder, slomer en zieker zijn. En wellicht helpt het als hij, met zijn zware voetballersbas, nog eens uitlegt dat leeftijdsdiscriminatie écht verboden is in Nederland. Tip in dezen: sluit aan bij het 100.000-banen-initiatief van Van der Gaag en maak er gewoon 200.000 banen van.

Taak drie: De Wolf moet niet alleen met werkgevers praten, hij moet ook, met Asscher en met de vakbonden, ervoor zorgen dat ouderen écht niet duurder zijn voor werkgevers dan jongeren. Dat betekent: het volledig schrappen van alle ouderenvoordeeltjes die de werkgever geld kosten. Hogere pensioenpremie voor ouderen? Hogere ontslagvergoeding voor ouderen? Door de cao afgedwongen maar door de werkgever betaalde ‘ontziemaatregelen’? Die moet John de Wolf straks allemaal van het speelveld beuken.

De Wolf mag, juist omdat hij hun ambassadeur is, de 50-plussers zelf niet sparen. U weet ook: 50-plussers hebben nogal eens de neiging vast te houden aan verworvenheden die ze tijdens hun carrière hebben opgebouwd. Zelfs als ze op straat staan. John de Wolf moet 50-plussers leren vroegtijdig terug te schakelen: demotie te accepteren en zélf, desgewenst, dat extra dagje vrij te bekostigen.

Dat is wat Asscher bedoelt met ‘cultuuromslag’ en ‘nieuw denken’. Het legioen oudere werklozen groeit met 30.000 mensen per jaar. Dat mogen we niet laten gebeuren. De beuk moet erin. En de beuk heet John de Wolf.