Tijd van leven

Wat was uw beste tijd?

‘Mijn kunstacademietijd. Toen ben ik ontploft, een creatieve explosie die nog steeds doorgaat. Eigenlijk begon mijn leven toen pas – op mijn drieëntwintigste. Daarvoor was ik heel nerveus; ik heb altijd een slechte relatie met de buitenwereld gehad. Ik voelde me een buitenstaander, terwijl ik wel heel sociaal was en ik op feestjes goed kon vertellen. Door kunstenaar te worden kon ik die eenzaamheid als het ware vormgeven. Een schilderij maken is voor mij de mooiste manier van uiten, omdat ik heel complex kan zijn binnen een afgemeten kader.’

Wat vindt u zonde van uw tijd?

‘Omdat ik altijd met mijn werk bezig ben, met dingen bedenken – liedjes, schilderijen, boeken – is alles zinvol. Er wordt vaak om gelachen, maar ik sjouw altijd van die grote boeken mee waarin ik aantekeningen maak. Als ik in een gesprek een goede zin hoor of zo, dan schrijf ik die meteen op. Dat wordt dan later een liedje. Zo moet het. Nulla dies sine linea – geen dag zonder...