Tweeluik / De beste kastelein

‘Beschaafd innemen, dat is wat we hier doen. Als iemands glas leeg is, vraag ik nooit: “Wil je er nog eentje?” Dat vind ik opdringerig. Het lege glas laat ik altijd voor iemand op tafel staan – zelfs als alle andere mensen aan zijn tafeltje er nog een nemen. Weghalen doe ik pas als een klant een nieuw drankje wil, of als hij weggaat. Zo hoort het.

Ik ben de vierde Teun van Veen die eigenaar is van dit café. Het werd in 1928 gekocht door mijn overgrootvader. Toen heette het nog Zum Pilsener Club. Op 15 mei 1940, de dag van de capitulatie voor de Duitsers, heeft mijn grootvader dat “zum” met een scheermesje van het raam gekrabd en vervangen door het woordje “de”. Ons café ligt aan een smalle steeg in het centrum van Amsterdam – een “reet”, zoals dat vroeger heette. Aan het eind van die steeg ligt het Begijnhof, waar de Engelse Kerk staat. Vandaar dat we al decennialang liefkozend “De Engelse Reet” genoemd worden.

Ik hou me als...