Érik Truffaz. El Tiempo de la Revolución

Gevoel voor humor kan de Franse trompettist Érik Truffaz (1960) niet ontzegd worden: volgens de titel van zijn tiende album voor het Blue Note-label is het ’tijd voor revolutie’, maar als er één ding is dat zijn muziek niet uitstraalt, is dat revolutionaire vernieuwingsdrift. Voorbij is de tijd dat Truffaz verder ging waar Bitches Brew van Miles Davis ophield. De langdurige samenwerking met bassist Marcello Giuliani en drummer Marc Erbetta (pianist Benoît Corboz kwam er later bij) leidde via verkenningen van jazzrock, elektronische muziek, Indiase en Arabische grooves uiteindelijk tot een soort verstandshuwelijk van mellow jazz met drum ‘n’ bass, funk, rock, hiphop en een vleugje Morricone. Het amalgaam glijdt als Otalgan-olie het oor binnen. Ter vergelijking opnieuw het album RéVisité (2001) beluisterd, waarop vernuft en zeggingskracht van Truffaz nog een overrompelende indruk maakten. Misschien was hij vroeger beter. Nou en? De...