**** Lee Konitz / Zoot Sims e.a. Star Eyes
Het is verbazingwekkend wat nog aan niet eerder uitgebrachte schatten uit de jazzarchieven wordt gedolven. Uit de vierweekse tournee Jazz from Carnegie Hall die impresario Harold Davison in de jaren vijftig door Europa liet reizen, is alsnog het deel dat zaterdagnacht 27 september 1958 vóór de pauze in het Amsterdamse Concercertgebouw klonk op cd gezet. Een stoet grootheden trekt in wisselende bezetting voorbij: het trio van pianist Phineas Newborn, al dan niet aangevuld door de pionierende altsaxofonist Lee Konitz of tenorsaxofonist Zoot Sims, het trio van pianist Red Garland, dat na twee nummers versterking krijgt van Sims en Konitz, met als bonustracks twee nummers van het trio van Oscar Pettiford. En dit is nog maar een selectie van wat er in die historische nacht te beluisteren viel. De fraaie jazzfotografie en de informatieve liner notes van Bert Vuijsje halen de geschiedenis dichterbij. Wie er niet bij was, had iets belangrijks gemist.
**** Bite the Gnatze. Peeling Off Slowly
De vierde cd van het Amsterdamse sextet Bite the Gnatze behelst opnieuw een aanstekelijke tombola aan stijlen en stemmingen, zonder dat de brede oriëntatie ten koste gaat van het volstrekt eigen geluid dat de formatie in de loop der jaren ontwikkelde. Paul Pallesen (gitaar, banjo, bouzouki) richtte de band zeventien jaar geleden op. Hij schrijft ook praktisch alle stukken, waar echo&#8217;s in doorklinken van hedendaagse componisten, rock, Monk, Mingus, westerse volksmuziek en nog het een en ander. Een arrangement van een traditionele Ierse ballade (met een gastrol voor Jorrit Dijkstra op altsax) valt allerminst uit de toon. De eenvoud van het basismateriaal verschaft de alert op elkaar reagerende muzikanten volop ruimte voor improvisatie. Met uitzondering van bassist Meinrad Kneer bespelen alle leden van de band meer dan één instrument, wat de variatie erin houdt. Zo kan de begenadigd trombonist Joost Buist ook heel verdienstelijk met de lapsteelgitaar overweg.