*** Roberto Fonseca. Yo

Roberto Fonseca (1975) toerde ooit over de wereld met Buena Vista Social Club, maar met zijn derde studio-cd onder eigen naam stijgt de pianist uit boven de Cubaanse jazztraditie waaruit hij voortkomt. Nu hij dieper graaft naar de oorsprong van de muziek waarmee hij opgroeide, komt hij onvermijdelijk uit bij Afrika. Bij de vertolking van de veertien eigen composities laat hij zich terzijde staan door onder andere Sekou Kouyate op kora, percussionist Baba Sissoko en de Malinese zangeres Fatoumata Diawara. De lyrische benadering van Fonseca doet denken aan die van Herbie Hancock, met wie hij een zwak voor de elektronische Hammond, Rhodes en Moog deelt. Jazz, funk, soul, wereldmuziek – Fonseca heeft het allemaal in de vingers. Dat is de kracht, maar ook zijn zwakte. Er staan een paar briljante stukken op dit album, maar het amalgaam aan stijlen en stemmingen schiet onrustig in de richting van alle beschikbare windstreken.

*** Greetje Kauffeld. Heaven’s...